Po zaczarowanij Desni pływut' wirszowani rjadoczky,
Taki weseli i sumni pływut' piseń jiji winoczky.
W nych kwity mamyni cwitut' i bat'ka j synowi dribnyczky.
Pływut' do Kanewa wony – dumky z simejnoji skarbnyczky.

Pryspiw:
Wona żywe w swojich wirszach –
U swit zakochana łjudyna.
Zawżdy odna na wsich roljach –
Mrijływa pani Antonina.
Wona i maty, i dytja,
Wona i kwitka, i perłyna,
Wona i wseswitu buttja,
I berehynja Ukrajiny.

Duszi hłybynna perwosut' brynyt' samotńoju strunoju.
Torknys' jiji – i wirszi jdut' na spowid' z nowoju doboju.
Rjadky, ukwitczani dumkamy, łetjat' w nezwidani swity,
Prjamujut' prjamo do bezsmertja, szczob Duszu w słowi zberehty.

Pryspiw

Jich wże za tysjaczu – wirsziw! Taka rymowana ławyna –
Dlja samospałennja Duszi i samozciłennja łjudyny.
Wony i slozy, i nektar, wid nych nema kudy poditys':
Najiwni j mudri sołow’ji, narodżeni dlja szczastja dity.