Z jakojis' dołyny, zdoławszy piwswitu,
Do mene pryłynuw berezowyj witer.
Win switłyj takyj, pustotływyj i myłyj, –
W diwoczi lita ja takoho łjubyła.

Pryspiw:
Berezowyj witer, berezowyj witer...
Prynis w moje serce wohoń perwocwitu.
Prominyt'sja serce w zwabływych nadijach,
I stukajut' w Duszu spokusływi mriji.

Mene win pisnjamy trywożyt'-chwyłjuje,
Dumky moji z nym des' po switu mandrujut'.
Chocz sywi lita nastupajut' na kryła,
Ta ja b za tym witrom kraj switu łetiła.

Pryspiw

Ja tycho dywujus': win buw czy prysnywsja?
Do sercja torknuwsja i des' zahubywsja.
Dywujus' – i znow joho pisnju spiwaju,
Berezowyj witer z dorih wyhljadaju.

Pryspiw