Mow krapli doszczu na wołohych powikach
Ti slozy duszi toj hołos jiji
Ty słowo łjubłju pozabudesz nawiky
Nazawżdy zabudesz joho
I wsi ti słowa, jakych ty ne skazała
I wsi ti dumky, szczo żywut' u tobi
Dlja szczastja jakych buło mabut' zamało
Nu, a dlja strażdań wystaczało jakych

Pryspiw:
Załysz swoje serce rozbytym
Załyszsja rozbytoju z nym
Tak łehko sebe zahubyty
A ty sprobuj wyżyty z cym

Samotni dumky
I tilky ty, łysz ty odna poczujesz mij hołos,
Z neba zijdut', do tebe zori i wkryjut' tebe,
Swojimy kolorowymy snamy

Pryspiw

A potim zorjanoji noczi
Koły des' za twojim wiknom,
Tycheńko pryczajiwsja misjac'
Styrajuczy usi razom
Twoji strażdannja, nepotribno
Wże zowsim dumaty pro szczos'
Tobi łysz, jak zawżdy, zdajet'sja
Newże krim tebe je szcze chtos'
Chto te ż na serci widczuwaje
I zabuwaje pro stare
Tak ważko wsi dumky ti sterty
J słowa, kochannja ne pomre...

Pryspiw