W misto na kraju zemli diwczyna wwijszła
Z imenem – Łjubow,
Ta łehkym dotykom wona usi zakochani sercja
Rozbudyła znow.
Switłym anhełom wona u kożen dim pryjszła
W biłomu wbranni.
Probudyłosja żyttja, ta skynuła dusza
Puta samoty.

Pryspiw:
Bez tepła łjubowi wmyraje czariwnist' żyttja,
Ta nechaj nazawżdy zilljut'sja dwa sercebyttja.
Sotni raz wmyrajuczy, ty woskresatymesz znow –
Czariwnycja, im’ja jakoji Łjubow.

Koły odna na dwoch zemlja
W łjubowi zapały nowe żyttja.

Czerez terny i obman wsim zazdroszczam na zło,
Jszła łjubow do nas.
Tak buło i bude tak, bo znowu do łjudej
Pryjde łjubowi czas.

Pryspiw

De je switli słowa,
Tam je kazka żywa,
Chaj znow łyne łuna,
Kożen krok błyżcze wona.

Wona do tebe pryjde znow,
Jakszczo jiji im’ja Łjubow.