Pryswjata tobi, tak rjadky moji odyn za druhym
Czomu? Ne znaju sam, prote pyszu tobi
Uwi sni, czy na jawu, i znow ne znaju
Bahato pytań, nymy czasto serce kraju
Zapołonyła ty wse, cju pustotu, szczo buła
Jaka use z’jidaje i ne wertaje zhodom
Zawżdy ty buła porucz, prote piszła wid mene
I znała ty, znała, szczo dumaju pro tebe
Tak słuchaj zaraz ci rjadky, ja ne probaczyw
Czomu todi ja ne pobaczyw chto ty, i czym żywesz
Najiwno dumaw, dowho dumaw, szczo tak i ne pidesz
Ta stałos', jak zawżdy, i tilky Bohu znaty
Czomu meni na switi dowodyt'sja tak strażdaty
Ja ne bojusja niczoho i djakuju tobi
Szczo ty piszła wid mene, czoho bojawsja ja zawżdy
Ne jdy?.. Czy zhodom pidesz, ne trymaju
I ne błahaju, bo za szczo? Bo wse i tak, jak maje buty
I dowedet'sja taky z czasom meni tebe zabuty!

I popry twerdżennja łjudej szczo ce banalno,
Szczo pro łjubow pysaty powsjakdeń – ce nerealno
A ja prodowżuju, bo znaju,
Szczo łysz jiji nasprawdi widczuwaju
Wsima czastynamy swoho jestwa.
Możływo dolja wypadku ws'omu wyna,
Abo to zadum wyszczych sył
Szczoby zarady neji pereterty hory w pył
Ty buw hotowyj.
I daruwaty zachid czy switanok,
Czy pociłunkom poczynaty kożen ranok
I z nih na hołowu wseredyni swojij wse powernuty
Szczob z wust czudowych tych poczuty
Ti bażani słowa: szczo u ciłomu switi – wona twoja, odna.
I chaj poczujut' wsi moju pryswjatu jij,
Otij odnij, otij kochanij, i znaj, szczo ja nazawżdy twij

Ja pryswjaczuju tobi usi moji rjadky
Moji pisni, bez tebe ja na dni
Postij, strywaj, możływo ja ne twij
Tak słuchajte usi moju pryswjatu jij
Tak, inkoły buwało, szczo ja ne cinuwaw toho
Szczo buło zrobłeno dlja mene odnoho
Toho tepła, szczo jszło zawżdy
Ja mrijaw, szczo my budem nazawżdy razom, nawiky
Teper ja zhaduju use, zakrywajuczy powiky.