Pryspiw:
Twij hołos, twoji ruky, twij szepit, znow ci zwuky
Znajdy mene i ruku daj ta bilsze ne widpuskaj
Ja choczu znowu czuty, twij podych na myt' widczuty
A win ne spaw, mriji prodaw, i puls dawno wże propaw

A wse jak buło, łyszywsja tym że, ti że łjudy
Szczo wytyrajut' nohy, powni brudu, de ja budu?
Za swoji słowa i wczynky, za swoji newirni kroky
A żyttja – iz dymom w nebo, wse daje swoji uroky
I znaju ja, szczo sudyty łjubłju, jakos' ne sudyłos'
Szczoby moje serce byłos', mriji ne rozbyłys',
Mabut', ja inszyj, durniszyj, szczo dywłjus' na swit ne tak
I ne po tij zełenij smuzi pryzemływsja mij litak
A wse jak buło, widwertyj ja, zakryti łjudy
Zakutajus' teplisze, znowu cja prostuda
Nabraw twij nomer, i zbyw na p’jatij cyfri wykłyk
Wse szcze ne zwyknuw ta i ne dumaju szczo zwyknu
Ruka z mobilnym, i naberu, szczob znowu zbyty
Ne chwatyt' duchu, szczob wse, jak buło, pojasnyty
A wse jak buło, łyszywsja tym że, zapewnjaju
Ałe dlja czoho? Teper wże widpowid' ne znaju

Pryspiw

I skilky czasu projszło – my wże dawno ne zważały
I łysz tepło naszych ruk szczomyti daruwały
A my ne spały i u oczach twojich szukaw ja tepłu chwyłju
Jaku znajszow, i po jakij piszow, jaka żyła łysz chwyłju
I rozłetiłasja ob skełju, tak samo mriji i płany
Uberehty toj zw’jazok, jakyj stworywsja miż namy
Ta wse z rokamy, a my litajem nad dachamy
A pam’jat' znowu łyszyt' szramy
Ja ne zabudu ta i ne choczu zabuty
Ce jak otruta, ce jak micni stałewi puta
Ałe nawiszczo meni ruky, tiło? Daj meni kryła!
I ja zrobłju znowu tak, szczoby dusza tremtiła
I szczoby ty połetiła, a ja wpadu z chmaroczosu
I pry kinci pokłyczu znow tebe, – i tyszyna
Samotńo zatremtyt' u serci neżywa struna...

Pryspiw

Dwa kroky w nikudy, i poworoty ne tudy
A peresochszi huby znowu prosjat' łysz wody
A ty ne jdy, tam pustota i bili stiny
Jaki wse dawljat' zhory i nahnitajut' prowyny
Ruka tremtyt' i u dumkach prodażni druzi
A tiło jde w nebuttja po temnij zlitnij smuzi
I temni postati chodjat' u dywnych biłych chałatach
Tobi wże wse odno, łysze b żyttja ne prodaty
Za szczo ty tak? Pryczyny, sproby i newdaczi?
Komu ty tak? Ne wirysz? Może i zapłaczut'!
I ja zapłaczu... Chocza ne znaju, wsich detałej
Ja znaju tilky odne, dusza ne zrobłena z stali
I ja ne znaju... po suti majże ne znajomi
Ta cja nesterpna bil pulsuje w prawij skroni
A ty des' tam... i po za zonoju realij
Ne jdy, bud' łaska, wid mene, a załyszajsja tut dali!

Pryspiw (2)