Dołoni swoji prostjahaw ja do neba,
Hornyło duszi rozpałyło płominnja.
Krim tebe nikoho-nikoho-nikoho ne treba,
Ja choczu tepła, bo dusza – ne kaminnja.

Pryspiw:
Czowen, mij czowen, powezy mene tudy,
De kochana, łjuba porjad bude nazawżdy.
Czowen, mij czowen, bratyku mij,
De kochana, łjuba, powezty mene zumij,
De kochana łjuba.

I ne buło zemli pid nohamy u nas,
I łyszałysja porjad udwoch: ty i ja.
Zrozumiw – my razom, zupynjajet'sja czas,
Ne widczuw, szczo my porjad ostannij łysz raz.

Pryspiw (2)