Moja łjubow – nerozkrytaja knyha,
Powna ijerohlifiw, nezrozumiłych sliw.
Ja buw wohoń, a ty buła prosto kryha,
W cij kryzi sercja wohoń zhoriw.
Wohoń zhoriw!

Pryspiw:
Ja znaju, szczo na switi des' je ty!
Ja zahubywsja w chwyljach samoty!
Ja znaju, szczo na switi des' je ty,
Moja łjubow – łety!

Moja łjubow – burchływaja zływa,
Błyskawkamy, hromamy napownena do meż.
War’jat-wohoń zmih roztopyty kryhu
Łyszyłys' tilky popił i slozy moji też!
Wohoń zhoriw!

Pryspiw (3)