I hniwu dozriwajut' ważki hrona.
Czekaj, bo czas rozpłaty skoro wże
Slipymy ne zawżdy łyszat'sja bili łjudy,
Dobu prozrinnja baczu na swojij zemli.
Todi pryjde na zemłju biłyj łycar,
Win w kożnim z nas, win rasy zachysnyk,
Ałe szcze spyt' spłjundrowana Jewropa
Pid łapamy zaprodanych iud.

Oczi, spowneni hniwu za naszu rasu.
Oczi, spowneni hniwu za naszu zemłju.
Oczi, spowneni hniwu za naszu naciju.
Oczi, spowneni hniwu za Bat'kiwszczynu.

Koły nastane deń – dozrijut' hrona,
I hniw roztopyt' hniw, zapałyt' swit.
Ta hordist' za swoju zakatowanu zemłju,
Napownyt' serce kożnoho za myt',
Za myt', jakoji dosyt' dlja prozrinnja,
I bili łjudy zijdut'sja razom.
Najwyszcze prawosuddja da zdijsnyt'sja!
Ta biłyj łycar zapanuje na swojij zemli.