A wże rokiw dwisti
Jak kozak w newoli,
Ponad Dniprom chodyt',
Wykłykaje dołju.
– Hej, hej, wyjdy, dołe, iz wody,
Wyzwol, wyzwol iz bidy.
– Ne wyjdu, kozacze, ne wyjdu, sokołe,
Chocz sama dobre znaju, jak tjażko w newoli.
Hej, hej, u newoli, u jarmi,
Pid moskows'kym karaułom u tjurmi.
A wże z naszych spysiw serpy porobyły,
A hostriji szabli na kosy zminyły.
– Hej, hej, kozaczeńky, jak orły,
A de ż waszi konyczeńky woroni?
– Naszi koni w płuzi, a kozak za płuhom.
A witer sumuje, rozmowljaje z łuhom.
– Hej, hej, kyń, kozacze, płuha, bery niż,
De pobaczysz woriżeńka, ne barysja, riż.
– Oj, pane Bohdane, nerozumnyj synu,
Zanapastyw narid, szcze j neńku Wkrajinu.
Hej, hej, zanapastyw, zrujnuwaw,
Bo w hołowi rozumu mało maw.