Zełenyj duboczok na jar pochyływsja [1]

Zełenyj duboczok na jar pochyływsja.
– Mołodyj kozacze, czoho zażurywsja?
Czy woły prystały, czy z dorohy zbywsja?
– Woły ne prystały, z dorohy ne zbywsja.
Bez doli rodywsja, toho j zażurywsja.
Oj pidu ja w połe poszukaty doli.
Ne znajszow ja doli, znajszow synje more.
Po syńomu mori chłopci-rybołowci.
– Oj wy rybołowci, rozdobri mołodci,
Zakydajte tenju po syńomu morju
Ta j pijmajte dolju chłopcju mołodomu.
Zakynuły tenju – ne wpijmały dolju, a wpijmały szczuku.
Szczuka-ryba hraje, na dno porynaje.
Mołodomu chłopcju dołeńky nemaje.
– Pidu ja w sołdaty, służyty najmusja,
A koły ne pryjmut, pidu utopljusja.
A diwczyna płacze:
– Ne topys, kozacze, bo dolju zahubysz.
Chodim powinczajmos, koły wirno ljubysz.
Piszły powinczatsja – nema popa wdoma.
Czy twoje neszczastja, czy twoja nedolja,
Szczo my ne zastały swjaszczenyka wdoma.
Piszow kozak jarom, diwka – dołynoju,
Zacwiw kozak ternom, diwka – kałynoju.
Kozakowa maty piszła teren rwaty,
Diwczynońky maty – kałynu łamaty.
Ta to ż ne ternoczok – to ridnyj synoczok,
Ta to ż ne kałyna – to moja dytyna.