Zełenyj duboczok na jar pochyływsja.
– Mołodyj kozacze, czoho zażurywsja?
Czy woły prystały, czy z dorohy zbywsja?
– Woły ne prystały, z dorohy ne zbywsja.
Bez doli rodywsja, toho j zażurywsja.
Oj pidu ja w połe poszukaty doli.
Ne znajszow ja doli, znajszow synje more.
Po syńomu mori chłopci-rybołowci.
– Oj wy rybołowci, rozdobri mołodci,
Zakydajte tenju po syńomu morju
Ta j pijmajte dołju chłopcju mołodomu.
Zakynuły tenju – ne wpijmały dołju, a wpijmały szczuku.
Szczuka-ryba hraje, na dno porynaje.
Mołodomu chłopcju dołeńky nemaje.
– Pidu ja w sołdaty, służyty najmusja,
A koły ne pryjmut', pidu utopłjusja.
A diwczyna płacze:
– Ne topys', kozacze, bo dołju zahubysz.
Chodim powinczajmos', koły wirno łjubysz.
Piszły powinczat'sja – nema popa wdoma.
Czy twoje neszczastja, czy twoja nedolja,
Szczo my ne zastały swjaszczenyka wdoma.
Piszow kozak jarom, diwka – dołynoju,
Zacwiw kozak ternom, diwka – kałynoju.
Kozakowa maty piszła teren rwaty,
Diwczynońky maty – kałynu łamaty.
Ta to ż ne ternoczok – to ridnyj synoczok,
Ta to ż ne kałyna – to moja dytyna.