Stojit' hora wysokaja,
Popid horoju haj, haj...
Zełenyj haj, husteseńkyj,
Nenacze sprawdi raj!

Pid hajem w’jet'sja riczeczka,
Jak skło, woda błyszczyt',
Dołynoju zełenoju
Kudys' wona biżyt'.

Kraj bereha u zatyszku
Pryw’jazani czowny,
Tam try werby schyłyłysja,
Mow żurjat'sja wony.

Szczo projde krasne liteczko,
Powijut' chołoda,
Osypłet'sja z nych łystjaczko
I ponese woda.

Żurjusja j ja nad riczkoju...
Biżyt' wona, szumyt',
A w mene bidne serdeńko
I mlije, i bołyt'.

Oj riczeńko, hołubońko!
Jak chwyłeczky twoji,
Probihły dni szczasływiji
I radoszczi moji!

Do tebe, łjuba riczeńko,
Szcze wernet'sja wesna,
A mołodist' ne wernet'sja,
Ne wernet'sja wona!..

Stojit' hora wysokaja,
Zełenyj haj szumyt',
Ptaszky spiwajut' hołosno,
I riczeńka błyszczyt'...

Jak chorosze, jak weseło
Na bilim switi żyt'!..
Czoho ż u mene serdeńko
I mlije, i bołyt'?

Bołyt' wono ta żuryt'sja,
Szczo wernet'sja wesna,
A mołodist' ne wernet'sja,
Ne wernet'sja wona!