Proljahła doroha wid twojich worit
Do mojich worit, jak struna.
To czomu zhubywsja twij samotnij slid –
Znajesz ty odna, ty odna.

Zymna osiń szcze toj slid łystjam ne nakryła,
Bo do tebe nawesni ja powernus', myła.
Twoji ruky ja wiz'mu znowu w swoji ruky,
Ne rozkwitne pomiż nas żowtyj kwit rozłuky.

Pryspiw:
Ne chowaj oczej błakytnyj promiń,
Zaspiwaj meni w ostannij raz.
Pisnju tu wiz'mu sobi na spomyn,
Pisnja bude pomiż nas.

Bo twij hołos, bo twij hołos – szczedra powiń,
Ja mow kołos, zełen-kołos neju powen.
Żowtyj łyst spade i wyroste zełenyj,
A ty w pisni budesz zawżdy bilja mene.