Jichaw kozak za Dunaj,
Skazaw: "Diwczyno, proszczaj!"
Ty, konyku woroneńkyj,
Nesy ta huljaj.

– Postij, postij, kozacze!
Twoja diwczyna płacze.
Jak ty mene pokydajesz –
Tilky podumaj!

– Biłych ruczok ne łamaj,
Karych oczej ne styraj,
Mene z wijny zo sławoju
K sobi ożydaj!

– Ne choczu ja niczoho,
Tilko tebe jidnoho.
Ty bud' zdorow, mij myłeńkyj,
A wse propadaj!

– Cars'ka służba – dowh wojins'kyj,
Jichaty pora do wijs'ka,
Szczob hranycju zachyszczaty
Wid łjutych worohiw.

– I bez tebe, mij łjubeznyj,
Wrah izhyne łjutyj, derzkyj.
Ty na wijnu ne chody,
Mene ne ostaw!

– Szczo ż tohdy kozaky skażut',
Koły ż pobidy dokażut',
Szczo dowh cars'kyj ja zabuw
I sebe j łjudej.

– Oj mij myłyj, mij serdecznyj.
Koły ż rok sudyw tak wicznyj,
Ty na wojnu pojiżdżaj.
Mene ne ostaw!

– Oj ja tebe ne zabudu,
Poky żyt' na switi budu!
Zostawajs', zdoroweńka,
Proszczaj, myłeńka.

Swysnuw kozak na konja, –
Zostawajsja, mołoda.
Ja pryjidu, jak ne zhynu
Czerez try hoda!