Buwaje tak, szczo u żytti,
Pomyłky wczat' nas i todi,
My jdem do prirwy,
Wsich neszczast',
Bo znajem szczo żyttja nam,
Bilsz ne dast',
Otych czudowych, tepłych mrij,
Jaki dołajut' sotni myl.
Tych tereweniw, pid doszczem,
Tych projawiw ne sprawżnich,
Tilky dnem.

Pryspiw:
Ta ne wnoczi, pid zorjamy,
De wse czudowi projawy,
I nebuttja zdajet'sja hołownym,
Bo ty zabuw, szczo swit łysze odyn.

Nikoły bilsze tak ne bude,
Jakszczo w żytti ty wse zabudesz,
Zabudesz te, szczo ty łjudyna,
Zabudesz te, jak zbyw kolina,
I znow pidnjawsja i piszow,
Szczob powernuty znykłe znow.

Pryspiw

Ja choczu znow wtikty wid chmar,
Bo sonce pałyt' moji oczi,
Zachowatys' des' wid switła prymar,
U temrjawi cijeji noczi.