Na staromu tartaku dawno roboty nemaje,
Ałe muzyka sjudy zaraz łjudej ponazbyraje!
Prychodjat' chłopci, prychodjat' diwczata,
Prychodjat' tilky ti, chto łjubyt' tancjuwaty.
Jizdec' na dyskach nakrutyw patefon,
Majster ceremonij wereszczyt' u mikrofon.
Błymnuło switło i basowa diżka
Hupnuła huczno – zatremtiły niżky!

Na wchodi pracjuje kontrol obłyczczja,
Bo dżendżykiw ta żużykiw sjudy nichto ne kłycze.
Jak majesz lituncja – sprjamuj smiływo nohu
Abo u pozachołod, abo na tancpidłohu.
Aż os' poczałasja bytwa Bi-chłopciw,
Bi-chłopci iz sebe wdajut' neznajomciw.
Taki wże wykrutasy wyrobljajut', pohanci!
I teper kożne tiło tancjuje łamani tanci!

Pryspiw:
Pokładit' swoji ruky w powitrja!
Łjapajte swoji ruky!
Pokażit' meni swoji oczi!
Dajte meni swij hołos!

Rozlitajut'sja kinciwky na wsi storony switu,
Ałe szczo kudy łetiło – nemożływo zrozumity.
Krutyt'sja, wertyt'sja, chocze upasty,
Ałe nichto nikoho czomus' ne chocze wkrasty!
Ne chocze – bo zaraz usim ne do c'oho!
Adże potribno, jak slid, ponatyraty pidłohu
Swojimy sztancjamy, koftynamy, kapcjamy.
Nater – znaczyt' możesz zajmatysja tancjamy!

Ta ja ne tancjuju, chocz muzyka hraje,
Bo tak tancjuwaty w mene wminnja nemaje.
Ja rota rozzjawłju ta wytriszczu oczi –
Stoju ta dywłjusja, jak tancjujut' ochoczi.
Bi-chłopci strybajut', bi-chłopci krużljajut'
I znow wykrutasy swoji wyrobljajut'.
A ti, szczo stojat', – ti, probaczte, zasłanci!
Bo teper kożne tiło tancjuje łamani tanci!

Pryspiw