Osinnij żowtyj łyst u wyriji krużljaje,
Czy widnajde tebe ne znaju ja, ne znaju.
U pari z nym i ja chotiw by połetity,
Upasty na płecze, wid chołodu zihritys'.

Pryspiw:
Opada żowtyj łyst, opada,
U proszczalnomu tanci krużlja.
Niby chocze wernutys' tudy,
De z toboju zustriłysja my.
Opada żowtyj łyst, opada,
U proszczalnomu tanci krużlja.
Ta dumkamy ja łynu tudy,
De my szczastja swoje widnajszły.

Roky, jak żowtyj łyst, krużljajut' i krużljajut'.
Kochannja – to swjate, joho ne wybyrajut'.
Jak sonce znow zijde, nawkoło wse rozkwitne,
Czekatymu tebe, szczob znow tebe zustrity.

Pryspiw: (2)
Opada żowtyj łyst, opada,
U proszczalnomu tanci krużlja.
Niby chocze wernutys' tudy,
De z toboju zustriłysja my.
Opada żowtyj łyst, opada,
U proszczalnomu tanci krużlja.
Niby chocze wernutys' tudy,
De my szczastja swoje widnajszły.