Tam, de zhasaje deń,
Załyszaju tilky pohljad.
Tam, de znykaje deń,
Zabuwaju wsi trywohy.

Tam, de za nebokraj,
Ja odna na dwoch dorohach.
Tam nasz zabutyj raj,
Kryczu tobi: "Dawaj!"

Pryspiw:
Dawaj, idy,
Jak w perszyj raz.
Znajdy toj czas,
De swit łysze dlja nas.
Widkryj wikno,
I znow łety.
Dawaj zi mnoju
Budesz ty.

Ty mih zdołaty nicz,
Rizaw promenjamy ruky.
Ty mih obraty nicz,
Ta czomus' obraw rozłuku.

"De ty?" – łetjat' słowa,
Powernys' i wse widdaj.
Znaj – ja iszcze żywa,
J kryczu tobi: "Dawaj!"

Pryspiw

Widkryj wikno,
I znow łety.
Dawaj zi mnoju
Budesz ty.

...Dawaj, łety...
...Dawaj, łety...
...Dawaj, łety...
...Dawaj, łety...
...Dawaj, łety...
...Dawaj, łety...
...Ty łety...

Pryspiw (2)