Widdzweniło lito w zapasznych pokosach,
U żurływych chmarach synij nebokraj.
Rozpłeła kochannja zołotawi kosy
I piszła wid mene, kynuwszy: "Proszczaj!"

Pryspiw:
Proszczaj!
Ta czy zmożu tebe ja zabut'?
Proszczaj!
U cim słowi bezradisna sut'.
Proszczaj!
Nacze postrił prycilnyj, szczo b’je
Prjamo w serce.
Prjamo w serce moje.

Widlitajut' ptachy w posywiłu prosyń.
Spinywsja doszczamy w horach wodohraj.
Żuryt'sja za litom zołotawa osiń,
Szepoczu w nestjami zradływe: "Proszczaj!"

Pryspiw

Kriz' doszczi osinni, chuhu i morozy
Jdu ja za toboju w dywowożnyj kraj.
Wirju, szczo z’jawłjusja na twojim porozi,
Podaruju "Zdrastuj", powernu "Proszczaj!"

Pryspiw