I
Nam duch wołełjubnyj wid skifiw distawsja,
Szyroka dusza – wid bezmeżżja stepiw.
Chto sercem tebe, Zaporiżżja, torkawsja,
Toj duszu twoju osjahnuty zumiw.

Ce tut Ukrajiny mojeji poczatok,
De wołju płekały twoji kozaky.
Tut Chortycja, nacze kozac'kaja czajka
W zadumi łehkij propływa kriz' wiky.

Pryspiw:
Zaporiżżja moje, Zaporiżżja moje, kochane!
Narodywsja ja tut, i w dałeki piszow swity.
Zaporiżżja moje, Zaporiżżja moje, kochane!
Ja wertajus' dodomu, bo znaju, szczo żdesz mene ty.

II
Dorohy i łjudy sjudy pospiszały,
Zawody i misto rosły do nebes,
U chwyljach dniprowych porohy pryspały,
Pidkowoju szczastja zweły Dniprohes.

Wełyka krajina pyszałas' toboju,
I nawit' wijna ne skoryła tebe.
Łjubow do swobody, smak praci i boju
Pidnjały z rujin Zaporiżżja moje.

Pryspiw

III
Ce ty, Zaporiżżja, trymajesz krajinu
Na dużych płeczach – siczowyk i atłant.
Piwdennoho Schodu ty czorna perłyna,
Ty sława joho, promysłowyj hihant.

Krokujesz w majbutnje upewneno j hordo,
I bilszaje druziw u tebe szczorik.
Dywujesz płanetu sportywnym rekordom,
Ty – misto uczenyj, student, trudiwnyk.

Pryspiw