Ja pidu sobi dodomu
Mene tam ne czekajut'
Podzwonyw by swojim druzjam
W mene jich nemaje
Powernus' sobi i pidu
Witer dme u spynu
I niczoho ja ne choczu
J ni pro szczo ne mriju

I, na żal, tak szwydko
Żyttja nasze mynaje
I wże nawit' ne żywu ja
A prosto dożywaju
Kożen deń deń za dnem
Nabłyżaje nas do smerti
Nezabarom popadu i ja
W ruky smerti rozprosterti

Ostannij krok do pustoji bezodni
Wże ne pryjde zawtra i ne znykne s'ohodni
Bo tudy de jdu ja switła ne buwaje
Tilky temrjawa i tysza duszu ohortaje, prysypljaje, smert'...