Dlja tych, chto mene czuje i rozumije
Chto czerez żyttjewi neharazdy ne nyje
Chto zustriczaje jich z pidnjatoju hołowoju
I ne daje smijatysja nad soboju

Żyttja tebe distało, w diru zahnało
Powitrja na wsich wże dawno ne wystaczało
Bydła rozwełosja kupa, powitrjam twojim dychaje
I żyttjewyj prostir twij sobi nykaje
Wony ne znajut', szczo ce wse distało
Na szljach wijny tebe same ce postawyło
Nałyło biłky oczej harjaczoju krow’ju
De podiłos' poczuttja, szczo łjudy zwut' łjubow’ju?
Na wułyci pownym chodom ide bij za żyttja
A ty prosto smijeszsja nad jich żalibnym nyttjam
Jakszczo ty i zahynesz – to tilky z hordo pidnjatoju hołowoju
I nikomu nikoły ne dasz smijatysja nad soboju
Żyttja hiwno? Ne w c'omu diło
Ty dywyszsja nebezpeci w oczi smiło
Ne pasujesz pered smerti łycem
Dlja c'oho znajesz dostatńo żyttjewych teorem
Wse ce zwuczyt' majże idealno
Ty znyszczujesz worohiw fizyczno ta moralno
Żalist' pomerła w duszi dawno
A szczo z nymy wsima bude, tobi wse odno

Borot'ba za wyżywannja – diło nełehke,
Prawo na isnuwannja – widczuttja p’janke,
Wyżywaje sylniszyj – rezultat widomyj,
Zawdaty udaru perszym zawżdy bud' hotowyj

Perszyj udar? Ty ce zmożesz, ja znaju
Tak i wyriszujut'sja probłemy, jakych spoczatku nichto ne pomiczaje
Namahajeszsja po chodu zrozumity naslidky ta pryczyny,
Nezważajuczy na nedobrozyczływi pohljady w twoju spynu
Ałe treba jty wpered, pereszkod dlja tebe nemaje
Ne złamaje nawit' dolja, jaka szljachu widstupu ne łyszaje
Żyttja prodowżujet'sja, borys', doky możesz
Koły budesz na werszyni, tym, szczo poczynajut' dopomożesz
W kożnoho ż swoji nakruty, a mahiji ne isnuje
Nawit' ne dumaj djakuwaty za sjurpryzy, jaki żyttja daruje
Dyktuje ż wono łysze odne bezzapereczne prawyło:
Peremahaje zawżdy sylniszyj, systema wże ustałena
Złamani kryła wyprawdowujut' docilnist' cijeji borot'by
Adże ty zawżdy otrymujesz łysze te, szczo zarobyw
Zrobyw ty cil realniszoju piznisze bude wydno
U pohoni za triumfom ty roztopczesz szcze ne odne bydło