Ty duże harna i pro ce znajut' wsi, znajesz ty, znaju ja – i ce zmuszuje mene buty naw’jazływym...
I ja rozumiju, szczo tak ne powynno buty, szczo ce wykłykaje w tebe, jakszczo ne ohydu, to, prynajmni, wełyku widrazu...
I my z toboju mohły by buty u w’jaznyci kochannja idealnymy dowicznymy w’jaznjamy...
Ta my ne znajszły dorohy tudy, i tomu ne buły tam żodnoho dnja, żodnoji chwyli, żodnoji myti, żodnoho razu...
Ja ne cikawłju tebe i w c'omu ne wynen ja, ne wynna ty, i my z toboju razom u c'omu takoż ne wynni...
Prosto ja ne możu raptom staty prekrasnym pryncem, a ty ne możesz mene pokochaty z prymusu...
Ałe ja toczno znaju, szczo w mene ce ne prymcha, ne iłjuzija, ne samoobman, ne refłeksy twarynni...
Ałe ty toczno znajesz, szczo nikoły ne budesz mojeju... Nu j boh z nym... Ja ce jakos' pereżywu, ja ce jakos' wynesu...

Ja tak choczu, szczob ty buła szczasływoju!
Chaj ne za mnoju, a z kymos' inszym!
I chaj na tebe łjubow czyjas' chłyne zływoju!
A ja wże swoju majże znyszczyw...

W tobi stilky pryrodńoji syły, szczo wystaczyt' na desjatok perszych krasuń cijeji płanety...
I cja syła wsmoktuje mene, wona zatjahuje, nacze czornyj, pekelnyj, strasznyj czortoryj...
I ja wże majże zowsim zahynuw, ja wże namertwo zapłutawsja u cych twojich sołodkych tenetach...
Ałe, wybacz, cja istorija zanadto banalna i cej sjużet nejmowirno zatertyj, bo win takoż zanadto staryj...
Harazd, ja znyknu z usich twojich horyzontiw, ja ne peretnu żodnoji twojeji żyttjewoji liniji...
Szkoda... Ałe szczo ja możu wdijaty? Ty mała wybir i zrobyła joho ne takym, jakym by ja chotiw joho baczyty...
Odnak, meni ne zwykaty – ja wże ne wpersze u swojemu żytti szczos' rizko i radykalno zminjuju...
Pohano tilky odne – szczo ja nikoły ne zmożu tobi tak samo widdjaczyty... Tobi tym samym widdjaczyty...

Bo ja tak choczu, szczob ty buła szczasływoju!
Chaj ne za mnoju, a z kymos' inszym!
I chaj na tebe łjubow czyjas' chłyne zływoju!
A ja wże swoju majże znyszczyw...

Ałe może kołys' ty raptom zasumujesz i pocznesz zhaduwaty mij nomer tełefonu...
Ty dzwonytymesz u moji dweri, ty sered noczi płakatymesz pid mojimy wiknamy...
A ja pocznu psychuwaty, ja kryczatymu tobi – idy het'! Nehajno powertajsja dodomu!
Jakszczo w meni j buły jakis' poczuttja, to jich bilsze nemaje – wważaj jich bezżalisno wbytymy!..
Ałe ce bude potim, ce bude kołys', a poky ja namahajusja nazawżdy z toboju proszczatysja...
Wychodyt' pohano, ałe ż ty znajesz, szczo w nas iz toboju nikoły niczoho ne wychodyło dobre...
Trymaju tebe za ruky, dywłjus' u twoji oczi j ne możu nijak wid nych widirwatysja...
I proszu pociłunku... Odnoho... Na proszczannja... Rozbyj nasołodoju hore!..

A ja tak choczu, szczob ty buła szczasływoju!
Chaj ne za mnoju, a z kymos' inszym!
I chaj na tebe łjubow czyjas' chłyne zływoju!
A ja wże swoju majże znyszczyw...