Kożna łjudyna szcze zi szkoły pam’jataje:
Chto bahato czytaje – toj bahato znaje.
I, zrozumiło, ja knyżok bahato proczytaw –
Szczos' dawno zabuw, ałe szczos' zapam’jataw.
Ta hołowne, szczo ja nawczywsja wołodity słowom,
Czasom – serjoznym, a czastisze – po-prykołu.
Howorju, szczo dumaju, howorju, szczo baczu.
Odyn wid sliw mojich smijet'sja, inszyj wid nych płacze.
Zwyczajno, howoryty – ce ne miszky nosyty,
Ta słowo może wdaryty, słowo może wbyty.
Słowo widkrywaje tajemnyci ta sekrety,
Rozbywaje zamky, znyszczuje łabety.
Ta jakos' ja widczuw, szczo poczynaju złowżywaty –
Duryty łjudjam hołowu, zabywaty baky.
W taki czasy w mojemu serci sełyt'sja chyżak,

Szczo u mene samoho wykłykaje dykyj żach...
Ja ne widdam
tebe chyżomu zwiru!
Bo wże i sam
w swoji słowa wtraczaju wiru!
I kożne słowo ce w duszi twojij bołjucza mikrorana...
Ne wir słowam!
Moji słowa – ce omana!..

Ja poznajomywsja z toboju, chotiw z toboju buty.
Ałe ty w swojij duszi ne zmohła widczuty
Hłybyny tijeji, hłybyny wsijeji,
Szczo szukała sobi szljach iz duszi mojeji.
Howoryw tobi słowa niżni ta liryczni,
Zdijsnjuwaw zarady tebe wczynky romantyczni.
Ałe ty sama w sobi u toj czas kochałasja.
Z mene ż ty znuszczałas', ty z mene nasmichałasja.
Ta pryjszow moment prozrinnja – mene peremknuło!
Wse ote durne kochannja nacze witrom zduło.
Ja teper tebe zrobłju pownoju durepoju –
Widpłaczu tobi spowna szczedroju monetoju!
Ja rozkazuju bajky, mozok twij zapudrjuju,
Ja rozpysuju tebe harnoju ta mudroju!
Wykonaw prohramu dij – i ce dywo stałosja!
Toż teper u mene ty pałko zakochałasja!

Ja ne widdam
tebe chyżomu zwiru!
Bo wże i sam
w swoji słowa wtraczaju wiru!

I kożne słowo ce w duszi twojij bołjucza mikrorana...
Ne wir słowam!
Moji słowa – ce omana!..

Peremoha ne prynesła nawit' krapli wtichy.
Nawpaky – ja sam wid sebe wyhrib na horichy!
Bo moja łjubow ne zhasła – załyszyłos' tlinnja,
I mene dowoli szwydko zahryzło sumlinnja.
Chocz-ne-chocz, a ja tobi, wydno, ne do pary,
Toż powynen terminowo rozihnaty czary!
Ne potribna ty meni na kochannja chworoju,
Bo łjubow powynna buty, jak sloza, – prozoroju!

Ja ne widdam
tebe chyżomu zwiru!
Bo wże i sam
w swoji słowa wtraczaju wiru!

I kożne słowo ce w duszi twojij bołjucza mikrorana...
Ne wir słowam!
Moji słowa – ce omana!..