Ja ne dumaw, ne czekaw,
Szczo zustrinu tebe, chocza b,
Ta wse ż ja ne prospaw
Bili noczi pro nas.
Ja czekaw i błahaw
Pro łjubow j poczuttja –
I zustriw tebe, chocza
Takym sirym buło żyttja.

Ja ne baczyw bez tebe switła,
Ja nemow wnoczi błukaw –
Ty powernuła meni nadiju,
Szczo newtraczenyj raj!
Jak ja dowho sebe pytaw:
"Szczo nazywajet'sja kochannjam?".
A, zustriwszy tebe, ja kryczaw:
"Ty łjubow moja sprawżnja!".

Pryspiw:
Wse tobi, wse tobi, wse tobi ja widdam:
Nebo, Zemłju, poczuttja łjubowi,
A sobi, a sobi ja tilky wzjaw
Myt' kochannja wzajemnu z toboju!