Ona zasnuła na eho hrudy
Mynuwszyj deń ostałsja pozady
Biwaet tak, kohda ono stuczyt
Emu ne nużen kto-nybud' druhoj
On pryżymał eё k sebe rukoj
Dusza u nych edyna na dwoych

Prypew:
Ona emu szeptała,
Wsё czaszcze powtorjała:
"Ti - Anheł. Ti - Anheł.
Ti - Anheł. Ti - Anheł.
Ti - Anheł. Ti - Anheł".

On s awtomatom seł na samołet
Ona poznała podyum y wzłёt
Ych razdeljały kyłometraży
On uchodył, ona eho żdała
Naoborot ych szałost' udałas'
No, prychodja, styrałys' myraży

Prypew.

Koneczno, biło y to,
Czto ne uwydeł nykto,
Wed' prychodyło y zło.
No posłe złobi upast'
W takuju żarkuju strast'
Ne każdim w myre dano.

W eё prełestnich hubach,
Prekrasnich serich hłazach
Naweky on utonuł.
Łjubow' bi эtu ne smoh
Raz'edynyt' daże Boh,
Eё łysz' w myre odnu.

"Ti - Anheł. Ti - Anheł.
Ti - Anheł. Ti - Anheł."