Napyłysja suchym wynom,
I bezlimitnyj ranok poczynaje za wiknom
Twoje, moje nowe żyttja
I poczuttja...
Wsi poczuttja dosjahły poznaczky zero,
A zołoto widkryło istynne nutro
I poczało wono znyszczuwaty widnosyny łjudej.
Wsi powychodyły z rołej.

Pryspiw:
Hospody,
Na szczo tobi
Tak bahato żertw?..
Ja wirju, szczo znajdesz jim misce bilja krył swojich.
Jakszczo ty
Ne wb’jesz w meni
Wsju bil, szczo je teper
Kljanus', szczo wychid jij znajde wendetta u rukach mojich!

I napłjuwały na zakon.
U ws'oho swoja prawda je, je takoż swij kordon.
Son maje skinczytys' kołys'
Bołyt'...
To pid rebrom, to w hołowi, a to dusza.
I ni hrosza, i ni noża wse pospiszaje.
Ja bojus'...
Ne powernus'...

Pryspiw.

Wendetta, Wendetta
Wendetta

Wendetta, Wendetta
Wendetta