Cja wesna poczałasja zi smerti,
A potim naskoczyła chwylja rozpusty,
Dorohy ne projdeni, fajły ne sterti,
I bil – jak wchopyt', to ne widpustyt'.
Wtikaty – marno! Potribno byty,
Szczob krow harjacza sztowchała syłu.
Pered oczyma – portretyk spytyj –
Newże ce ryło buwaje myłym?
Stuływszy oczi, szukały prawdy?
Zcipywszy zuby, rubały skeli?
Schowałys' łjudy, łyszyłys' hady,
I zamist' soncja – lichtar na steli.
Mij tełewizor płjuje otrutoju,
Radio w’jaże pisnjamy sołodkymy.
Dobra łjudyna zrobyłasja łjutoju,
Szczastja prywatne mirjaje sotkamy...

Pryspiw:
Bytym skłom po duszi
Kłejit' zło witrażi,
A dusza ne kryczyt' – spyt', spyt'!
A nawkruh bezlicz wtrat:
W kohos' – druh, w kohos' – brat,
Bo żyttja ce – łysze myt', myt'!

Dymom zadymłenyj prostir swidomosti,
Tycho pomołymos' bohu neznanomu,
Chtos' perekrutyt' ostanni widomosti,
Chtos' perepysze istoriju zanowo.
Mertwymy padajut' ptachy okryłeni.
Ryłamy ryjut' mohyły porjadnosti.
Oczi potupłeni, hołowy schyłeni
Wid menszowartosti ta druhorjadnosti.
Perszym udarom – raptowo w potyłycju
Zhraja naskoczyt' – nohamy zakopaje.
Nichto ne schopyt'sja, nichto ne schyłyt'sja –
Wsi b’jut'sja za prawo zwatys' Jewropoju.
Stinka na stinku, ława na ławu –
Byj swojich, naj czużi posmijut'sja!
Striłec'kyj zwyczaj, kozac'ka sława
Łyszyłys' na dni pidlitkowych połjucij...

Pryspiw (2)