I.
Ne płaczte, mamo, ja iszcze żywyj,
Mołytwu czuju Waszu – kożne słowo.
Nesu ja swij obow’jazok swjatyj:
Boronju kraj i naszu ridnu mowu.
Łełeka, jak wertaje do wesny,
Powernusja żywym ja i zdorowym.
A poky zihriwajut' mene sny,
Tam hornus' u obijmy Waszi, mamo.

Pryspiw:
Worożi tanky j postriły harmat
I poswyst kul – swyncju chołodnyj witer.
Dumky mene widnosjat' w ridnyj sad,
De maty i kochana j dity-kwity.
Ne stanu ozyratysja nazad,
Wpered itymu aż do peremohy.
A prostir neba rozrywaje HRAD.
Dumkamy, ridni, ja iz wamy wdoma.

II.
Prosty, kochana, ditoczky, prostit',
Ta zaraz ja ne możu buty porjad.
Dlja mene, nacze wicznist' kożna myt':
Wijny pered soboju baczu pohljad...
Ważke i czorne dychannja wijny –
Z wohnju kriz' dym szczoranku sonce schodyt'.
Szczonoczi zihriwajut' mene sny,
W jakych ciłunky waszi i dołoni.

Pryspiw