I.
Tam, de hory zowut'sja Karpatamy,
Szyroczije rikoju Dnipro,
Biłym cwitom kałyna pid chatoju
I w hnizdi żurawłyne pero.
Tam, de neńky pisni perewesłamy,
Ruty cwit, de szumyt' wodohraj,
Tam, de zymy striczajut'sja z wesnamy
I de ridnyj mij bat'kiws'kyj kraj.

Pryspiw:
Tut zawżdy powertajut'sja z wyriju,
I kołosjat'sja rjasno polja... –
Ce use je mojeju krajinoju,
Ce i je – Ukrajina moja.
Ridnu mowu tut zwut' sołow’jinoju,
Tut i prawda, i wolja swoja –
Ce use je mojeju krajinoju,
Ce i je – Ukrajina moja.

II.
Rusznyky j soroczky wyszywankamy
Tut na szczastja j na dołju z dobrom,
Na Rizdwo tut koljadky pid chatamy
I rodyna za spilnym stołom...
I tak łjubo jty krokamy bosymy
Po zemli, de żywyj nasz Kobzar.
Za Wkrajinu swoju w Boha prosymo
U mołytwi swjatij wyszcze chmar.

Pryspiw