Czas ne likuje... Czas ne likuje...
Triszeczky osiń, druzi j pisni.
Czas ne likuje... Łikuje tworczist',
Muzyka j słowo... Proza j wirszi.
Czas ne likuje... Zhadky zrynajut',
Chtos' nahraje tychu pisnju – żurbu.
Czas ne likuje... ce ż bo neprawda,
Szczo pro kochannja można zabut'.

Czas ne likuje... Znowu strażdannja,
W hołosi slozy, w serci peczal.
Serce strażdaje, chocz suchi oczi,
Płacze w znewiri tycho dusza.
Czas ubywaje szczyri nadiji,
Znowu znewira... Znowu ne te...
Mow ob asfalt rozbywajut'sja mriji,
Czas ne likuje... Win sobi jde...

Win ide powz moho szczastja jasnoho,
Szczo zabłukało w ternystych szljachach.
Ja wże wtomyłas' znowu i znowu
Wse bez otwitu łjubyt' i strażdat'.
Niby skinczyłos'... niby zabuła...
Niby u serci uże ne bołyt'.
Łysz odna zhadka... Pisnja znajoma,
Wse-taky łjubłju... Szcze odna myt'...

Czas ne likuje... Druzi likujut',
Chocz i wony możut' zradyt' w cju ż myt'...
Czas ne likuje... czas ne likuje...
Prosto łjubow ne mynaje powik...
Czas ne likuje... Zhadky zrynajut'
Chtos' nahraje tychu pisnju-żurbu
Czas ne likuje... ce ż bo neprawda,
Szczo pro kochannja można zabut'.