U pawutynni wes' skrutywsja czas
I pawuczkamy bihajut' chwyłyny,
I ja sama, tomu szczo kożen raz
Wtraczaju szczos', puskaju samopłynom.
Chocz w szparky j popadajut' kabłuky
I jty ważko, jty ne syła,
Nema dorih łysz witrjaky
I sered nych sebe zhubyła.

Ty pryjszow nekłykanym
Czerez pryzmu rokiw,
Łebedynym kłekotom
Rozbudyw mij spokij!
Ty piszow i ne spytaw,
Widłetiw u wyrij
I łyszyw mene odnu
U czużij kwartyri!

Na żal, tebe ne wstyhła pokochaty,
Mynuw nasz czas jak niby ne buwaw,
I bilsz ne pryjdu do twojeji chaty,
Ne znimu z twoho liżka pokrywał.
I ne zahljanu bilsze w oczi,
Ne wiz'mu te, szczo choczu maty.
I dali – odynoki noczi –
Meni tebe tak bude brakuwaty!

Ty pryjszow nekłykanym
Czerez pryzmu rokiw,
Łebedynym kłekotom
Rozbudyw mij spokij!
Ty piszow i ne spytaw!.. (2)