U pavutynni ves' skrutyvsya chas
I pavuchkamy bihayut' chvylyny,
I ya sama, tomu shcho kozen raz
Vtrachayu shchos', puskayu samoplynom.
Choch v shparky y popadayut' kabluky
I yty vazko, yty ne syla,
Nema dorih lysh vitryaky
I sered nych sebe zhubyla.

Ty pryishov neklykanym
Cherez pryzmu rokiv,
Lebedynym klekotom
Rozbudyv miy spokiy!
Ty pishov i ne spytav,
Vidletiv u vyriy
I lyshyv mene odnu
U chuziy kvartyri!

Na zal, tebe ne vstyhla pokochaty,
Mynuv nash chas yak niby ne buvav,
I bilsh ne pryidu do tvoyeyi chaty,
Ne znimu z tvoho lizka pokryval.
I ne zahlyanu bilshe v ochi,
Ne viz'mu te, shcho chochu maty.
I dali – odynoki nochi –
Meni tebe tak bude brakuvaty!

Ty pryishov neklykanym
Cherez pryzmu rokiv,
Lebedynym klekotom
Rozbudyv miy spokiy!
Ty pishov i ne spytav!.. (2)