Wahomi słowa wyrostajut' u reczennja,
A bud'-szczo serjozne w smiszne zapereczennja,
Tebe wyrywaje wid sirosti budniw,
Probłemy pryspljat', ałe zawtra rozbudjat'.
Borotysja mowczky, szczob zapłakaty whołos,
Twoja demokratija ne rachuje twij hołos,
Ci stiny wse czujut' i w mene na zawtra
Łyszyłos' tak mało – moja terpka prawda

Chwyłjujet'sja wittja derew
Korinnjam wrostajuczy w nebo
Koły ne łyszajet'sja wyboru
Ja znowu tikaju w sebe

Wbyj w meni raba systemy,
Hwyntyka w maszyni, ełementa schemy
Kontrolnym postriłom zwilny moju duszu
Perestupywszy strach i tabu neporuszni
Słuchaj, ne widmowljajsja czuty
Pryroda kłycze sylnych i ja ne choczu buty
Pryreczenym na ruch wid toczky do toczky
Znajesz jak wono zdychaty mowczky!

Sim’ja wyrostaje z twojeji samotnosti,
Jak ty wyrostajesz z pafosu j hordosti,
Roky pozbawljajut' smichu i szczyrosti,
Koły muzyka staje łysz tilky fonom dlja falszywosti.
Kredyty twoji rozbihajut'sja w czasi,
Mriji stajut' neżywi i płastmasowi,
Twoja połowynka jak miszeń dlja ahresij,
Widpoczyty b wid sebe, chwyłyn chocza b na desjat'.

Zaminit' meni wołju j swobodu hroszyma,
Poobicjajte szczasływe majbutnje za płeczyma,
Rozkażit' pro łjubow, pro terpinnja i muky,
Pro szcze hirszi sytuaciji j opuszczeni ruky.
Ja posłuchaju was jak w czerhowe, jak zawżdy,
Wy rozkażete wsim okrim sebe wsju prawdu.
Zaminywszy żyttja na szabłony j makety,
Wy czekajete hordo hłamurnoji smerti.