Oj, u połe, jak w newołju, iszły kosari,
A Marusja Ukrajiwna stała u dwori.

A Marusja dohljadałas' i pytałasja:
– Czoho ż wy, kosaryky, zażuryłysja?

Dobre znaje babcja myła, szczo ti chłopci p’jut',
Ta ne znaje, szczo wsi syły połju widdajut',

Szczo swjate wełyke połe syłu pryjmaje,
A Marusja Ukrajiwna toho ne widaje!

Oj, iz polja, jak na wołju, iszły kosari,
Ta ne buło Ukrajiwny u jiji dwori.

Swiżoprybranu mohyłu baczyły wony:
Tak stara j ne zrozumiła, chto ż jiji syny...