Nasz Wasylko harno czabanuje –
Na sopiłku wiwcjam wyhrawaje:
– Wiwci moji, wiwci moji bezmowniji,
Nu chocz pobekajte do mojeji mriji!

Pojichaw Wasylko ta do Kyjewa,
Ta j zahraw win możnowładcjam puzatym:
– Wiwci moji, wiwci moji bezmowniji,
Nu chocz pobekajte do mojeji mriji!

Pojichaw Wasylko ta do seła,
A seljany tilky oczyma: łup, łup!
– Wiwci moji, wiwci moji bezmowniji,
Nu chocz pobekajte do mojeji mriji!

A jak lih Wasylko w domowynu,
Ta zibrałys' druzi joho mowczazni...
– Wiwci moji, wiwci moji bezmowniji,
Nu chocz pobekajte do mojeji mriji!