Kriz' soteń dumok, szczo błukały, mow tini,
Czekała wona u bezhłuzdych nadijach,
Dywywszys' w dołoni szukała ti liniji,
Szczo zwodjat' jich wdwoch, ta to łysz mif jiji mrij.
A win, nacze toj korabel, bez zupynu
Popływ po żyttju i błahaw tu jedynu:
"Probacz, widpusty. Ne trymaj moje serce.
Nema wże kochannja. Zaczyneni dwerci."

Zrobymo bahato w żytti, ałe jaki nahorody?
I jakyj nadali bude nasz prohnoz pohody?
Czy bude doszcz, czy bude zływa, bude hrad,
Czy bude sonce, i bude w nas wse harazd?
Skaży, moja myła, czy bude bida,
My z toboju, jak zawżdy, ja wohoń, a ty – woda,
Naszi bili łebedi dawno wże połetiły,
Cja istorija wże insza, zowsim ne ta.

Nasze dytynstwo dawno ne powernuty,
Rizni łjudy my z toboju, ałe wse tak maje buty,
Ne zabuty, szczo kołys' z toboju buło, pizno
Howoryty, pizno szos' robyty, rachuwaty myti.
Ja namałjuju tobi zori na steli,
Ja namałjuju tobi nasze żyttja na biłomu paperi,
Ja namałjuju tobi zaczyneni dweri,
Widdaj moje serce, dawno ty wże ne ta!

Widdaj moje serce, błahaju ne treba
Trymat' u kajdanach joho bilja sebe.
Ty znaj, szczo toho poczuttja wże ne bude,
Tomu szczo z toboj my dawno rizni łjudy.
Meni wże nabrydło zbywaty kolina,
Błahajuczy w Boha za tebe jedynu,
Ne riż moju duszu, błahaju, ne treba,
Ja prosto chotiw szcze złetity do neba.

Nawiszczo meni litaty, nemow samotnij ptach,
Ja tebe kochaw, ałe tobi wse ne tak,
Załysz mene, dosyt', meni ty daj spokij,
Zahybli doli, ponewołenyj, nemow syrota.
Zabuty oczi, czerez jaki rokamy porucz żyły,
Zabuty wse, szczo buło, ta nemaje bilsze syły,
I wsi ci frazy, prozy, obrazy myli
Łyszyłysja w mynułomu ta widpały kryła.

Chotiw pobaczyty ja w twojich oczach smutok,
Ałe ne baczu, tilky baczu ja "wse zabuty",
Wony kołys' dywyłys' i sjajały, jak nebesa,
Ałe wże pohasły, nemow poczuttja.
I szczo robyty dali – nichto ne znaje,
Załyszyty, zabuty kochannja ne obyrajut'
I tilky Boh znaje czomu ljahaje snih
Na ozera twojich oczej, a ja ne zmih!

Widdaj moje serce, błahaju ne treba
Trymat' u kajdanach joho bilja sebe.
Ty znaj, szczo toho poczuttja wże ne bude,
Tomu szczo z toboj my dawno rizni łjudy.
Ja znaju dlja tebe dawno wże ne myła,
Wzłetity b u nebo ta złamani kryła,
Dusza wże bołyt' wid neprawylnych tercij,
Proszu widpusty, ne trymaj moje serce.