Tychyj pryzwuk dżaz-hitary u marszrutci do metro
U duszi szczos' dostyhaje, pronykaje u nutro
Jak że ważko jty tudy, de tebe wże ne czekajut'
I szcze ważcze wse ż pryjty, chocz tebe wże ne spryjmajut'

Znow zdajet'sja żałjuhidnym poperednje wse żyttja
Zhadujut'sja prynahidno prywody dlja kajattja
Tak bezradisno nawkoło, swit chołodnyj ta sumnyj
Ja prodowżu bih po kołu z perspektywoju truny

Pryspiw:
Moja mełancholija (2)
Moja terytorija
De znow mełancholija

Dychaty wse ważcze j ważcze, zaszmorh chtos' tak zatjahnuw
W szyroko widkrytu paszczu beznadiji zazyrnu
Znow ne możu osjahnuty wicznist' u swojich dumkach
Spynu ważko rozihnuty, koły tycho jide dach

Ja ne jmu nikomu wiry, moje serce – dykobraz
Chocza wirju, szczo znewira – ne wid Boha czy dobra
Sumniwajus', szczo ja awtor powisti swoho żyttja
Szczoby ne prynesło zawtra – ce ne bude zabuttja

Pryspiw