Moja mełancholija

Tychyj pryzwuk dżaz-hitary u marszrutci do metro
U duszi szczos dostyhaje, pronykaje u nutro
Jak że ważko jty tudy, de tebe wże ne czekajut
I szcze ważcze wse ż pryjty, chocz tebe wże ne spryjmajut

Znow zdajetsja żaljuhidnym poperednje wse żyttja
Zhadujutsja prynahidno prywody dlja kajattja
Tak bezradisno nawkoło, swit chołodnyj ta sumnyj
Ja prodowżu bih po kołu z perspektywoju truny

Pryspiw:
Moja mełancholija (2)
Moja terytorija
De znow mełancholija

Dychaty wse ważcze j ważcze, zaszmorh chtos tak zatjahnuw
W szyroko widkrytu paszczu beznadiji zazyrnu
Znow ne możu osjahnuty wicznist u swojich dumkach
Spynu ważko rozihnuty, koły tycho jide dach

Ja ne jmu nikomu wiry, moje serce – dykobraz
Chocza wirju, szczo znewira – ne wid Boha czy dobra
Sumniwajus, szczo ja awtor powisti swoho żyttja
Szczoby ne prynesło zawtra – ce ne bude zabuttja

Pryspiw