Wona może pryjty, koły ty sam ne znajesz,
Koły ty wstajesz, abo koły ty zasynajesz,
Wona huljaje z soncem, wona huljaje z witrom,
A dekoły huljaje pomiż nas.

A szcze wona pryjde, koły jiji ty ne czekajesz,
Z’jawyt'sja pidstupno, i ty uże kochajesz,
Taka to łjubow, otaka to łjubow.

Pryspiw:
Wona ne sonce, wona ne witer,
Ce sztuka łjubow.
Wona ne sonce, wona ne witer,
Ce sztuka łjubow.

A szcze wona pryjde zowsim ne sama,
Koły win jiji łjubyt' i joho łjubyt' wona,
Pryjde rozłuka zła i slipa.

Wona pryjde j rozib’je dwoje micnych serdec',
Todi twojij łjubowi prychodyt' kinec',
Taka to łjubow, otaka to łjubow.

Pryspiw