Ty – kartynka, napysana prozorymy farbamy.
Ty – rjadky wirsziw hałjucynacij,
rozkydanych na paperi.
Ty moje serce łezom na szmatky...
Ty moje serce... Ty... Ty... Ty...

Pryspiw:
Prokydajus' ja wid tyszi,
Tysza kryczyt' meni: "Stij".
Dywłjusja ja u twoji oczi
I baczu tam łysz swoji sny.

Temna bezodnja skljanych twojich oczej,
Porynuty b u neji w im’ja odynokych noczej.
Ty ljalka na jmennja Samotnist' –
szedewr mojeji wtomłenoji ujawy.
Ty ljalka na jmennja Samotnist' –
ty, szczo nikoły ne zradysz.

Pryspiw