Wże des' za mnoju dowhyj slid,
Z dytjaczyj mrij – u biłyj swit,
Ta nawit' w budni i siri dni
Ja pam’jataw słowa twoji:
"Use szcze bude,
Ty wse zdobudesz".

Pryspiw:
Nu, czomu cej czas bez worottja?
Ja b widdaw tobi swoje żyttja,
Ta mynaje wse j pływe u dal,
Czas ne wernesz, na żal.

Zlitaw ja j padaw bezlicz raz,
Ta promiń wiry mij ne zhas
Doław ja, mamo, wse w żytti,
Bo do nebes pływły swjati:
Slozy j mołytwy,
Twoji neschytni.

Pryspiw

Reczytatyw:
Mamo, ty pam’jatajesz, koły ja buw małym,
Padaw obbywajuczy swoji dytjaczi kolina,
Ałe twoji niżni ruky pidnimały mene i wytyrały slozy.
Ty widdała meni wse, i zaraz slozy na twojich oczach.
Ne treba, ja zawżdy budu z toboju.
Ty łysz skaży, skaży łysz, mamo, ja wse, ja wse tobi widdam!

Pryspiw