Moja ełektryczka weze mene z domu do domu.
Dywłjus' za wikno, na osinni pejzażi sumni.
Ce wolja, cej prostir – wony ne potribni nikomu.
A, może, ce prosto wid wtomy zdajet'sja meni.

Susida mij pljaszku distaw, win rozkazuje z smakom,
Jak win wojuwaw z moskałem za swobodu Czeczni.
Win majże wse bresze, ałe naływaj, hajdamako, –
Ty, chocz i dałekyj, a wse ż taky rodycz meni.
Pomiż mistom i sełom – rudyj weczir za wiknom.
I tomu otut, w wahoni, łycja łjudej czerwoni.

Pryspiw:
Wid tjurmy i do tjurmy
Mczat' po rejkach dwi jurby.
I nikomu ne wdajet'sja
Wyjty tam, de zamanet'sja.

Krasune moja, nasza zustricz – jak postrił w dorozi.
Jakby ne wahon, ne oci parałelni szljachy,
My wyjszły b z toboju i wpały w otim werbołozi,
A zwerchu Hospod' widpuskaw by wsi naszi hrichy.
Pomiż mistom i sełom – rudyj weczir za wiknom.
I tomu otut, w wahoni, łycja u łjudej czerwoni.

Pryspiw

Nas hubyt' ne krywda, ne zrada, a bolisna zwyczka
Robyty pokirno wse te, szczo obrydło wże wkraj.
Wid domu do domu bezdomnych weze ełektryczka, –
Wid pekła do pekła łetyt', promynajuczy raj.
Pomiż mistom i sełom – rudyj weczir za wiknom.
I tomu otut, w wahon, łycja u łjudej czerwoni.

Pryspiw