Moya elektrychka veze mene z domu do domu.
Dyvlyus' za vikno, na osinni peyzazi sumni.
Ce volya, cey prostir – vony ne potribni nikomu.
A, moze, ce prosto vid vtomy zdayet'sya meni.

Susida miy plyashku distav, vin rozkazuye z smakom,
Yak vin voyuvav z moskalem za svobodu Chechni.
Vin mayze vse breshe, ale nalyvay, haydamako, –
Ty, choch i dalekyi, a vse z taky rodych meni.
Pomiz mistom i selom – rudyi vechir za viknom.
I tomu otut, v vahoni, lycya lyudey chervoni.

Pryspiv:
Vid tyurmy i do tyurmy
Mchat' po reykach dvi yurby.
I nikomu ne vdayet'sya
Vyity tam, de zamanet'sya.

Krasune moya, nasha zustrich – yak postril v dorozi.
Yakby ne vahon, ne oci paralelni shlyachy,
My vyishly b z toboyu i vpaly v otim verbolozi,
A zverchu Hospod' vidpuskav by vsi nashi hrichy.
Pomiz mistom i selom – rudyi vechir za viknom.
I tomu otut, v vahoni, lycya u lyudey chervoni.

Pryspiv

Nas hubyt' ne kryvda, ne zrada, a bolisna zvychka
Robyty pokirno vse te, shcho obrydlo vze vkray.
Vid domu do domu bezdomnych veze elektrychka, –
Vid pekla do pekla letyt', promynayuchy ray.
Pomiz mistom i selom – rudyi vechir za viknom.
I tomu otut, v vahon, lycya u lyudey chervoni.

Pryspiv