Oj u sadu na wyszeńci sołowejko szczebetaw.
Pid wyszneju kozaczeńko diwczynońku uwiszaw:

– Ne jdy, myła, za druhoho, pożdy mene, mołodoho.
Diwczynońka hirko płacze, sołowejko wse ce baczyt'
Ta j szczebecze: t'och, t'och, t'och, t'och.

Ne wernuwsja kozaczeńko – umer na Wkrajini.
Pochoronjat' czużi łjudy w czużij domowyni.

Diwczynońka jak poczuła, do wyszeńky pryłynuła.
Tużyt', w’jane, hirko płacze, sołowejko wse ce baczyt'
Ta j szczebecze: t'och, t'och, t'och, t'och.