Wyprjahajte, chłopci, konej ta ljahajte spoczywat',
A ja pidu że w sad zełenyj, w sad krynyczeniku kopat'.

Kopaw, kopaw krynyczeńku u zełenomu sadu...
Czy ne wyjde że diwczynońka rano-rano że po wodu?

Wyjszła, wyjszła diwczynońka rano utrom wodu brat',
A za neju że kozaczeńko wywiw konej że napuwat'.

Prosyw, prosyw widereczka – wona jomu ne dała,
Daryw, daryw że z ruk kołeczko – wona że joho ne wzjała.

– Znaju, znaju, moja diwka, czym ja tebe ohorczyw:
Szczo ja wczora że izweczora kraszcze tebe że połjubyw.

Wona rostom newełyczka szcze j hodamy mołoda,
Rusa kosa że do pojasa, w kosi striczka że hołuba.

Za te jiji chłopci łjubljat', szczo diwczyna mołoda.
Słowo skaże szcze j zasmjejet'sja, szcze j browamy że zamorha.

Ni kosar' u poli kose – kose wostraja kosa.
Ni łjubow że diwczynu susze – susze myłoho że krasa.