Marusyna kozaka łjubyła,
Wona joho w chatu spat' wodyła.

Ta j zabuła hołubiw prohnaty,
Szczob ne huły wony koło chaty.

Szczob ne huły wony koło chaty,
Ne dawały kozakowi spaty.

Sama wstała – joho ne zbudyła,
Wyjszła z chaty – wikonce zakryła.

Wże j kozaky konykiw sidłały,
Do Marusy "proszczaj" ne skazały.

– Proszczaj, proszczaj, ty ż moja Marusja,
Ja do tebe bilsze ne wernusja.