Mełanka chodyła, Wasylkow prosyła:
– Wasylko, mij tatu, pusty mene w chatu.

Bo ja ne huljała ta wse żyto żała,
Zołotyj chrest derżała, zołotu kadilnycju.

Radytysja, łjudy, do was Hospod' bude.
A Bohu swiczku staw'te, a nam kałacz dajte.
Z rukamy, z nohamy, szczob bihaw za namy.