Łukawi zirky na Bosfori, jak oczi diwczat u haremi.
Kowtajuczy slozy prozori, ne spljat' Fatima i Zarema.
Wony u sołodkim tumani czekały swoho Sułejmana,
Ałe połonyła Sułtana słow’jans'ka doczka Roksołana.

Pryspiw:
Istambuł, Istambuł, Istambuł – czajka w nebi i pryboju wicznyj huł.
Istambuł, Istambuł, Istambuł – szczo za prystrasti, nu prosto karauł!
Istambuł, Istambuł, Istambuł – ty krasuń swojich nawiszczo pidmanuw?
Istambuł, Istambuł, Istambuł – u słow’janky huby, jak rachat-łukum.

I nyni jaskrawo pałajut' Bosforu zirky kryształewi,
i znowu noczamy rydajut' sumni Fatima i Zarema.
Nu szczo jim robyt' bidołasznym, jak szczastja Allach ne bażaje...
Rusjawi Natałky-Nataszky w Stambuli mużczyn spokuszajut'.

Pryspiw