Nawiszczo z mene bezporadnoho robyty, słuchaj
Ja ne hłuchyj – wse pidstawljaju wsjudy swoji wucha
Po buchu ważko szczos', ałe tak dobre zrozumity
Wse, czoho choczesz ty i szczo ne tre meni chotity
Bo my ż jak dity – i ty zawżdy buła dytyna
Taka małeńka nesłuchnjana moja połowyna
Ta poczuttja jak hłyna... błamc... i wże jich nemaje
Tilky poroch tycho w nizdri nam wlitaje... taje
Tak taje niżno, szczo słowa tut prosto zajwi
Ja mih skazaty tobi: "Dawaj wticzem razom!"
Ałe nehajno słowa usi moji peretworyłysja u łajno
W twojich dumkach ne hrały wony roli wże dawno
No, no more, ałe u czomu sprawa
Czom poczuttja twoji dawno peretworyłysja w rozprawu?
I ty, jak pawa, hordo chodysz nadi mnoju
Wse pohljadajuczy dodołu swojeju hołowoju
Jak kupa hnoju raptom obwałyłasja na mene
I swit smijet'sja tupo – czom żyttja take skurwłene?
I NOTA BENE!, ja staw j posław use do bisa
Kljanusja, szczo nabrydła wże meni twoja marmyza
I wse szczo zdałeku zołoto – zbłyzu wbywałosja w serce kołom
To twoji pidkoły spałjuwały mene nacze "mołotow"
I łysz ukołom u serce ja wkołjuwaw twoju dozu
Ałe po kołu supereczky wynesty ne w zmozi wże

Pryspiw:
Inkoły ja prosto złjus' na łjudej, b'ju w stiny kułakamy
I zaspokijływe, jak jiża wże, ałe ce tak, miż namy
Czasom zrywaje dach i w oczach mojich niby czorni pljamy
Ta slozy hradom padajut' u nyz, ałe ce tak, miż namy

Czomu skaży meni zaraz, koły wże rik jak ne razom
Ty dali chodysz u ZARA i kydajesz swoji frazy?
Niby tobi je diło, niby ce maje znaczennja
Pytajesz jak u mene sprawy? Czujesz, do pobaczennja
Meni ż pobaczennja z toboju, jak u serce żałom
A ty wse żałysz, suka, i niby tobi mało
Toho ws'oho szczo buło miż namy – toczno wże ne bude
Twij tełefon ob stinku w Kyjewi, z wydełkoju w hrudy
Ty wzahali dumała hołowoju szczo b mohło buty
Jakby po-złomu wse szczo buło mohło obernutysja?
J moji zapudreni mizky żyły odnoju osoboju
J tak jak ty piszła iz nych – serce napownyłos' złoboju
I ja ne pobojus' skazaty prawdu – moje prawo
I u mojij istoriji nema dawno wże lov’u
I tilky oczi moji w poszukach tebe – bo zwykły
Ja łysz poproszu w tebe odnu ricz, bud' łaska, znykny!

Pryspiw