Mow ołeń toj, szczo zahnanyj w bołoto,
Zac'kowanyj sobakamy w lisach,
Borołysja watahy tam pichoty,
Kinnota jde za nymy po slidach.

Pade z utomy wijs'ko po dorohach,
Ne w syli krisa wderżaty w rukach,
A bosi nohy puchnut' u znemozi,
Krywawljat' rany w dranych onuczkach.

I bij kypiw... Ostannij, może, z bojiw...
Za połkom połk iszow worożych sył
I kryknuw chtos': "U nas nema nabojiw!"
Wpołudne wtychło – wpaw ostannij strił.

Kriz' zametil wże wydno: woroh błyz'ko
Ostannju kułju sam odyn kozak
W czoło posław sobi... j schyływsja nyz'ko.
I kopnuw trupa komunist-chyżak.

Zihnały wsich, zabrały wid nych zbroju –
Wirnych syniw swjatoji borot'by...
I wpaw nakaz, szczob własnoju rukoju
Kopały my sami sobi hroby.

Znemożeni, raneni i pobyti
Kopały my mohyły na poljach...
Pid okłyk, hłum i kryk nesamowytyj
Moskows'kych wijs'k, szczo stały u rjadach.

"Hotowa wże mohyła wsim odna" –
Skazały my. A widpowid' daw kat:
"Os' wam wilna soborna Ukrajina.
Dlja was nema ni łasky, ni poszczad!

Ta koły b z was chtos' izłożyw prysjahu,
Szczo bude powik wirnyj Moskwi
I widreczet'sja nyni swoho stjahu,
To bude toj szczasływyj i żywyj".